tık, tık, tık... > > -kim o? > > -hazırlan gidiyoruz. > > -sen kimsin? nereye gidiyoruz? >> -sıran geldi. gerçek evine gidiyoruz. > > -gerçek ev mi? sen! yoksa! > > -evet. hadi gidelim. > > -dur bir dakika..bir sürü yarım işim var. > > -iş yarım kalmaz. birileri tamamlar. oyalanma artık. > > -çocuklar, onlar daha çok küçük, bari vedalaşsaydım. > > -sen olmadan da büyürler, hadi bekliyorlar. > > -bekliyorlar mı? onlar da kim? > > -gidince görürsün. > > -anladım. anladım ama kalbini kırıp, gönlünü alamadıklarım, > > iyiliğini görüp, karşılık veremediklerim var. anlayacağın borçlu gitmek > > istemiyorum. > > -bunu zamanında düşünseydin! > > -zamanında mı? iyi de ben daha zamanım var sanıyordum. > > -hepiniz aynısınız.. zaman dediğin, içinde bulunduğun an.. bunun ötesi > yok. > > -keşke, keşke.... > > -devam etme. bugünü yaşarken hep yarın var gibi davrandın. üstündeki > > üniformanın sorumlulukları var.. yerine getirmedin.. bu sana bir > uyarıydı. şimdi gitmiyoruz.ama her an gidebiliriz.. bir daha geldiğimde önünde > umut, > > arkanda pişmanlık olmasın.. > >