Birileri gidiyor, arkasında izler bırakıyor. Birileri gidiyor, bir daha esamesi okunmuyor. Birileri gidiyor, ardından ahlar ediliyor.

Gitmenin de erdemi yok mudur? Hangi gönülden gidersen git, bir zamanlar senin olan bir tahtı bırakıyorsun demektir. Şimdi istemesen de, artık sevmesen de; tenine dokunduğunda haz aldığın, belki sadece bir gülüşüne içinin kaydığı bir yürektir vazgeçtiğin.
Gitmekte haklısındır belki, belki de haksız; önemli olan bu değil! Hangi şartlar altında gidersen git, bir zamanlar sevmişse kalbin onu, onurlu bir ayrılışı da hak etmelidir. Kimse için değilse bile, sana ait olan sevgin için…
Gitmenin de bir kalitesi olmalıdır. Biraz daha sakin, biraz daha düzgün gidebilmeyi öğrenmek gerekir hayatlardan. Kimse sonsuza kadar kalacağının sözünü veremez elbette; hayat bu, belli mi olur? Ancak üstünde yakışmamış bir elbise gibi durmamalıdır terk ediş.
Her giden ardında bir iz bırakır. Kalanın acısını bilemez, kalanın üstünde bıraktığı karanlığı da anlayamaz belki ama giden de değişir, en az kalan kadar.
O yüzden gidişleri de değerli kılmalıdır kalpler. Sevginin hürmetine, geçmişin vefasına saygıdan; vazgeçişleri doğru aktarmalıdır bir zamanlar çok sevdiğine…
Kolay iş değildir aslına bakarsan gitmek, çaresiz kılar insanı. Belki nasıl gideceğini bilemediği için, etrafını parçalayarak kırıp geçirir vazgeçen.
Gidenler, kalanlardan daha zora düşerler bazen. Bazen sahip olduklarını feda etmektir gitmek, bazen hiç sahip olamadığını anlamaktır.
Hangi mevsimde olursa olsun insan, gitmenin de bir erdemi olduğunu unutmamalıdır. Geçtiği yolda mutlaka ayak izleri kalacaktır. Gün gelir, belki bir sonraki durakta, giden de bir kalan olacaktır.

Ne zaman

Mevlana Celaleddin Rumi

Derler ki, özel bir insanı bulmak 1 dakika, onun varlığı için şükretmek 1 saat, onları sevmek için 1 gün, ancak sonrasında onları unutmak bütün 1 ömür alır. Yaşamaya zaman ayırın
SaNa  YETERLİ OLANI diliyorum ..

  Çok GüZeldi Yüreğne sAğLık Nefesimmmm...