kaybetmek güçlendirir
Satranç oynamayı bilmez çoğu insan, o yüzden yapar hataları sonrasını
düşünmeden...Teker teker giden piyonları önemsiz görürsün ama bilmezsin ki
bu oyun sadece ŞAH’tan ibaret değildir...Bir anlık hevesler uğruna değerleri
kaybedersin, yine sonucunu düşünmemişsindir di mi?? Hepsinin farklı bi yolu
vardır bu oyunda kendi bildiğini okuyamazsın hiçbir zaman, kurallar çıkar
karşına...Oyunu bilmek, tecrübeli ya da zeki olmak yetmez düşünmeli,
sabretmelisin...Savaşmalısın çoğu zaman çabalamalısın çünkü tek değilsin ya
kazanacaksın ya da kaybedeceksin...Ağlayacak gibi olursun kaybettiklerine
ama pes etmezsin, edemezsin...Yorulursun, sıkılırsın giden gitmiştir geriye
alamazsın tıpkı gerçek hayatta olduğu gibi...Zorlarsın kendini, beynini,
herşeyini, ilerisini daha da ilerisini düşünürsün, bir sonraki hamleyi
kurarsın aklında çok zekisin ya onunkinide bildiğini düşünürsün çoğu
zaman...Bunun zekayla alakası yoktur, ŞANSTIR aslında unutursun...Ve sonunda
o an gelir ŞAH-MAT mutlusundur artık, hakettiğini düşünürsün...Ya masanın
yanındakiler atlar, filler, kaleler, piyonlar? Onlara nolduğunu düşünmezsin
bile...Peki ya kaybetseydin, bulamasaydın mutluluğu...İşte o zaman ŞAH’tan
çok onları düşünecektin, kaybettiklerine ağlayacaktın!! Ama haklısın SATRANÇ
BİR AŞK OYUNUDUR , sadece kaybedersen ağlarsın .......
