Sensizliğe acılan kapılar ardında
çömelen ıssız karanlık
dilime kilitler vursa da
dinmeyecek içimin kırgın yalnızlığı..
sustu aşk...
içimizde büyüyen çığlıklar kimsesiz...
keskin sessizliğinde fırtınaların
bir zamanlar yalpaladım
yine de düşürmedim seni
kalbimin yumuşak yatağından
,
soluğum kesik kesik
yokluğunu avutuyorum
soluğum kesik kesik
yokluğunu uyutuyorum
seni neden seviyorum
sustu aşk
içimizde kanayan şiirler çaresiz
içimin dargın aşığı
bağışlamadı yıkıp gecen gözlerini
ve hiç bir soğuk yokluğun kadar üşütmedi
yaradana acılan avuçlarımı...
biz...
geçmişi geleceğe ihbar edip
suçlu ilan ederken
birbirimizi
hiç sorgusuz
aşkın darağacına asıldık
ve öldük
mevsimi geçmiş gelincik misali...
sustu aşk...
içimizde büyüyen çiçekler kıpırtısız...
sustu aşk...
içimizde çoğalan sevgiler yarınsız
sustu aşk...
içimizde üşüyen mevsimler baharsız..
sustu aşk...
içimizdeki biz kimliksiz...
