Ellerimin ellerine değdiği andır yaşamak...

Senin yanında olmak Cennetin en güzel köşesinde oturmaktır belkide.

Öyle huzurluyum ki senin yanında;sen dertlerin bittiği nokta;kuşku

bulutlarını dağıtan huzur meltemi;şefkatin sonsuz ufku;ruhumun sükut limanı...

Bakışların alır beni bu dünyadan;alır ve ait olduğum yere götürür bir anda.

Seni gördüğüm an yaşadığımı anlıyorsam söyle sevgili,aldığım ilk nefes sen misin yoksa?

Yoksa sen miydin beni ötelerden dünyaya çağıran ses?

Ruhumu bedenime girmeye sen mi ikna ettin?

Tutup ellerimden beni dünyaya indiren sen miydin?

Gözlerime bu sevdanın hüznünü sen mi işledin?

Rüyalarımın rengi,senin hayallerinle mi şekillendi?

Huzurum senin bakışlarının sırrında mı gizli?

Kimsin sen söyle sevgili?



Yalan sevgilerin,sahte gülüşlerin,tuzak bakışların bittiği yerde buldum seni.

Sen herşeyi kaybetmeye değecek kadar kıymetliydin.

Kıymetliydin çünkü sahte değildin.

Güzeldin çünkü kırmayı bilmeyen bir kalbe sahiptin.

Yaşıyordun çünkü sevdaya adanmış aşkla yoğrulmuş bir gönlün vardı...