‘Burası Yüreğimin Hayal Ülkesi’
Burası Suskunluklar caddesi..
Burada kimseler konuşmaz..
Hep dilsizdir sevmeler ; Kimsenin haddi değildi Gitmeler..
..Vebali ödenmemiş hiç bir günah Yüklenmez yüreğe..
Eğer günahsa içilen kimse tövbesini zulasına saklamaz..
Ey yar..
Burası sensizlikler ülkesi..
Burada hasret kokan şarkılar oturur..
İçime her gece yokluğun işlerken..
Hiç bir vuslat yazılmaz kaleme..
Mateminden sıkılmış kurşunların hesabını ;
Kimseler bilmez..
Burası kimsesizler sokağı..
Burada kimseler oturur..
Hayalinden başkasına yer verilmez boş kalmış kaldırımlarda.
Gecenin efkarı dinerken gözlere nağme nağme;
Burada benden başkası yazmaz seni..
Ah yar..
Ülkesine küsmüş bir aşk oturur yüreğimin ta uç köşesinde..
Kendisine küsmüş yorgunlar mahseninde yalnızlığına sobelenmiş bir aşk uyur burada..
İmkansızlıklar sahnesine ;
Bir figuran seçilmişken BEN..
Efkarından koca bir SENSİZLikler daha Demliyorum gece nemi gözlerimde..
Oluk oluk içerken yokluğunu ,
Varlığını damla damla arıyorum kurumuş nehirlerimde..
Ey yar..
Burası Bir İstanbul Kaçağı..
Burası hasretine ilk düştüğüm sokak arkası üşümeler..
Kimselerin bilmediği ,Görmediği düşleri yazdığım
İlk ve Son Yer;
‘Burası Yüreğimin Hayal Ülkesi’
