Ne aşklar ne de itiraflar
Ne adres ne boş sokaklar
Sormadan bulamadım
Belki de ben yolumu kaybettim
Okusam da söyleyemem adını
Çünkü ben seni suya hapsettim
Ezberledim ben okuya okuya
Bir türlü sana öğretemedim
Geceler boyu dizlerinin dibinde
Uykum kaçsa bile uyanamadım
Sormadan bulamadım
Belki de ben yolumu kaybettim
Okusam da söyleyemem adını
Çünkü ben seni suya hapsettim Ne kuşlar ne de o ağaçlar
Görmeden geçirdiğim çok sabah var
Aşk diye diye kendimden bile bile
Vazgeçtim derken yolu kaybettim
Ağlasam da söyleyemem derdimi
Çünkü ben seni suya hapsettim
Geceler boyu dizlerinin dibinde
Uykum kaçsa bile uyanamadım
Aşk diye diye kendimden bile bile
vazgeçtim derken yolu kaybettim

Şarkının sözleri beni benden alıyor ve bildiğin gibi yine sana sürüklüyor..."aşk diye diye kendimden bile bile vazgeçtim derken yolu kaybettim"diyor bir yerinde o cümlede buluyorum bende kaybettiğim kendimi ..bulduğum yer yine sen...adını kendime kelimelerime yakınlarıma yasaklamış gibiyim duymaktan kaçınıyorum hep...oysa duyunca yüzümde gülücükler kalbimde kelebekler çıkıyor her defasında,bana ne yapmış olursan ol bu gerçeği değiştiremiyorum...senin yanındaykende uzağındaykende kalbimda kelebekler uçuyor...hep senin yanında olmayı hayal ettim ben bir ömür değil ara sıra bile olsa razıydım...yanındayken bile özlerken seni böyle uzak kalınca her defasında yaşlarla söndürmeye çalıştım yangınlarımı ...ben hiç senin birşeyin olamadım birtanem ..ben hiç senin yanında olamadım senin ellerinden tutup sokaklarda gezemedim....geceler boyu sıcaklığında dizlerinin dibinde ellerin saçlarımı okşarken uyuyamadım da uyanamadım da ...çünkü ben seni hak edemedim ...çünkü ben senden her vazgeçtim dediğimde kendimi daha çok sana bulanmış şekilde buldum..ve ben sana battım artık kim tutup çekmek istese kendim bile çıkmak istesem olmuyor orada kaldım...kendimi sana seni sulara hapsettim bitanem ....