Sizi Sevenleri Asla Terketmeyin Unutmayın Onları
Evinde köklü bir onarıma girişen bir Japon mimar, bu onarım nedeniyle duvarlardan birini yıkmak zorunda kalmıştı. Duvarın bir bölümünü yıktıktan sonra ilginç bir görüntüyle karşılaştı. Duvarı oluşturan iki tahta arasında, sıkışıp kalmış bir kertenkele vardı. Biraz daha dikkatle baktığında, kertenkelenin canlı olduğunu gördü. Onu oradan kurtarmaya çalışırken karşısına bu kez, daha da ilginç bir görüntü çıktı: Kertenkele, bir çiviyle ayağından duvar tahtasına çakılmıştı.
Kısa bir süre düşününce Japon mimar, olayın gizini çözüverdi. On yıl önce ev yapılırken dışarıdan çakılan bir çivi, o an tahta duvarın iç bölümündeki kertenkelenin ayağına rastlamış ve ayağını delip onu tahta duvarın iç bölümüne “çivilemişti.”
Peki nasıl olmuştu da kertenkele, bir santim boyu bile kıpırdayamadığı bu karanlık duvar boşluğunda on yıldan buyana nasıl canlı kalabilmişti?
Japon mimar, evini onarma işini bıraktı, kertenkeleyi izlemeye başladı. Bu kertenkele herhalde havayla besleniyor değildi. O halde bunca yıl nasıl sürdürebilmişti yaşamını??
Bir süre sonra duvar boşluğunda bir hareket oldu. Japon mimar, nereden çıktığının ayırdına varamadığı başka bir kertenkelenin geldiğini gördü. Şaşırmamak, hayret etmemek olanak dışıydı: Gelen kertenkele, ağzında yiyecek taşıyordu ve... Bu yiyeceği, duvar boşluğunda çivili duran kertenkeleye getiriyordu.
Bu bir öykü değil, bir Japon mimarın tanık olduğu gerçek bir olaydır. Onun, bir türlü yanıtlayamadığı şu sorusuna, acaba siz yanıt bulabilir misiniz?
iliski turunu dusunmekten vazgectim: es, arkadas, sevgili, abi,
kizkardes.......
Teknoloji ilerledikce bilgiye ulasmamiz hizlandikca hizlaniyor. Fakat insanlar arasindaki mesafe, o da ayni hizda birbirine yaklasiyor mu acaba?
Sizi sevenleri asla terketmeyin, unutmayın onları!..
