Çıkma “aşk” yolundan, etme kendini heder.
Bil ki! Mevlam, seni senle imtihan eder.
Sufi,
Gönül aynanı kaplarsa gam ile keder.

Sonra inci bile olsa gözyaşın,
Mevlam ne der?

************

Ey Sevgili,

Ne kadar taşır can yükünü bilmem ?
Ruhun gölgesi bu beden.
Hep sordum “Aşk”a cahillik neden ?
Geç de olsa anladım ! Asıl,
Kişinin kendisi imiş
Kendine zulüm eden…

******

Sufi,

Nefs-i emmare’yi gözyaşımızla silelim.
Gönlümüz çoğalsın diye, bir bir dilelim.
Sema ile kendimiz kendimize gelelim.
Biz,
Her şey “aşk”tan, her şeyi Hak’tan bilelim..

****

Güneşin ışıklarını görüp
Balçık gönlünde “aşk”a gül açar mı?
Sanıyorsun.

Balçıkta hiç çiçek bitmez.
Yanılıyorsun.

Kalbini çamurundan temizlemen lazım
Biliyorsun.

Uyurgezer Yolcu!

“Aşk” böyle ulaşılmaz,
Sen kimi kandırıyorsun.

*****

Ey Sevgili,

Yol da benmişim.
Yolcu da benmişim.
Geçte olsa bilmişim.

Arala gönül kapını,
Bin bir hevesle gelmişim..

*****

Nefsin kör eder.
Olmasın özüne perde.
Gaflete düşme,
Hayır vardır bazen şerde.

Pişmanlığın ile dökeceğin her terde
“aşk” derman olur bu derde..

Sufi,

Senin içinde bir alem var.
Arama O nerde ?
Sema et.. Şükür et ..
Çünkü O her yerde..

*****

Ey Sevgili,

"Aşk”ının şarap deryasına düşmüşüm.
Rengin alıp, Ateş rengi gonca gül’müşüm.
Her dibe daldıkça bir yudum yutmuşum.
Sarhoş olup, gönlüm ile susmuşum
Kendim durup, âlem ile dönmüşüm.
Nefesin arar iken, benim dışımda sanmışım.

Anladım ki,
Senin için asıl olan benmişim..

*****

Sufi,
Aşk'a yolculukta nefsin susuz kaldığında serap görebilirsin.
Sakın ola kanma!
Ona doğru koşup boşa yanma!
Nefs-i emmaredir aldanma!
Maşuk diye adını bir kez dahi gönülden anma!.