Bir gün babası demiş ki çocuğa:'Oğlum al şu bıçağı, her öfkelenmende şu tahta kapıya bir delik aç.O senin öfkeni yenmene yardım edecektir.’

Çocuk başlamış her öfkelenmesinde kapıya bir delik açmaya.İlk günlerde bu deliklerin sayısı çok fazlaymış.Zamanla azalmaya başlamış. Aradan uzun zaman geçmiş ve artık çocuk kapıya delik açmamaya başlamış.Sevinçle akşam babasının gelmesini beklemiş. Akşam eve dönen babasını kapıda karşılamış ‘Baba bak’ demiş. ‘ Artık kapıda delik açmıyorum,yendim öfkemi.’

Babası elini omzuna koymuş oğlunun ve delik deşik olmuş kapıya bakarak:

Aferim oğlum bu güzel bir şey şimdi de o kapıyı eski haline getir bakalım demiş.

Çocuk suskun, mahçup..Yapamam baba sende biliyorsun demiş.

Evet demiş baba yapamazsın o kapı artık asla eskisi gibi olmayacak.Artık çok geç..