Görüyorum, sokağını kaybetmiş küçük bir kız duruyor ıslak gözbebeklerinde.
Tüm suçları kabul etmişcesine suskun.
Tüm hüzünleri kendi dudaklarıyla emecek kadar durgun.
Kelime boylarında bir deliveren yetişmekte.
Gölgesinde ise sancılar belirmekte.
Sınır boylarında adressizliğin.
Söyle bana hangi adressizlik senin?
Gözlerindeki korku kime ait,
bedenindeki recm izleri kimden kalma,
dudaklarının arasındaki boşluk kimden sana miras kalmakta ?
Biliyorum susacaksın adın gibi..
Göm cümleleri dudak kenarlarına.
Susmaya devam et boylu boyunca.
Susabildiğin kadar büyüdüğünü unutma.
Tattığın acı kadar büyürsün.
Yediğin ayrılık acısı kadar olgunlaşırsın.
Yoksa büyümek istemiyor musun ?
Hep mi küçük kalmak, hep mi suskun kalmak istersin ?
Herkes yol alırken hayatın derin suskularında,
sen susuyorsun aynanın karşısında.
Ayak izlerinden belli eğikliğin.
İstifledim eteklerinden dökülen cümleleri.
Sen susarsan ben dile gelirim;
