Şimdi yüreğimin gelgit sahillerinde
Mevsim sonbahar,
Unutulmazlığın hazan bahçelerinde savrulur,
Sararmış hüzünlü yapraklar
Sözler önemini kaybetti biliyorum,
Kelimeler yetersiz, suskun
Suskunluğum
Az sonra 
Kaybolacak, yok olacak
Ve
Bitecek bir hayatı
Bilerek
İzliyor olmamdan
Hep bir açık kapı bıraktım,
Pişmanlıklar olmasın diye,
Hayatımızı esir alan gurur
Bugün yenilsin diye
Bu yüzden;
Duyduğun öfkeye, nefrete
Bir meltem oldum estim
Estirdiğin kasırgada
Kum tanesi oldum
Savruldum
Ezildim küçüldüm yok oldum
Karşında
Durulursun
Anlarsın sandım
Dostluğunu istedim, dostluğumu sundum sana
Şüphe duydun
Tıpkı ölüm gibi;
Bir gün önce sevdik
Bir gün sonra kaybettik

(Alıntı)