Su hep iner yokuşlardan basamak basamak

Benimse alın yazım yokuşlarda susamak

Herşey akar,su tarih,yıldız insan ve fikir

Oluklar çift birinden nur akar birinden kir

Akışta demetlenmiş büyük küçük kainat

Şu çıkan buluta bak bu inen suya inat

Fakat Sakarya başka yokuşmu çıkıyor ne!

Kurşundan bir yük binmiş köpükten gövdesine

Çatlıyor tıtınıyor yokuşu sökmek için

Hey Sakarya kim demiş suya vurulmaz perçin

Rabbim isterse sular büklüm büklüm burulur

Sırtına Sakarya'nın Türk tarihi vurulur

Eyvah eyvah Sakaryam sanamı düştü bu yük

Bu dava hor,bu dava öksüz,bu dava büyük

Ne ağır imtihandır başındaki Sakarya

Binbir başlı kartalı nasıl taşır kanarya...

İnsandır sanıyordum mukaddes yüke hamal

Hamallık ki sonunda ne rütbe var nede mal,

Yalnız acı bir lokma zehirle pişmiş aştan

Ve ayrılık anadan, babadan, vatandan, arkadaştan

Şimdi dövün Sakarya dövünmek vakti bu an,

Kehkeşanlara kaçmış eski güneşleri an,

Hani Yunus Emre'ki kıyında geziyordu,

Hani ardına çil çil kubbeler serpen ordu

Nerede kardeşlerin cömert Nil, yeşil Tuna

Giden şanlı akıncı ne gün döner yurduna

Mermerlerin nabzında hala çarpar mı tekbir

Bulur mu o sedayı Allah bir,

Bütün bunlar sendedir bu girift bilmeceler

Sakarya kandillere katran döktü geceler

Vicdan azabına eş kayna kayna Sakarya

Öz yurdunda garipsin öz vatanında parya

İnsan üç beş damla kan, ırmak üç beş damla su

Bir hayata düştük ki hayata kurmuş pusu

Geldi ölümlü yalan, gitti ölümsüz gerçek

Siz hayat süren leşler sizi kim diriltecek

Kafdağını assalar belki çekerde bir kıl

Bu ifritten sualin kılını çekmez akıl

Sakarya saf çocuğu masum Anadolu'nun

Divanesi ikimiz kaldık Allah yolunun

Sen ve ben gözyaşıyla ıslanmış hamurdanız

Rengimize baksınlar kandan ve çamurdanız

Akrebin kıskacında yoğurmuş bizi kader

Aldırma böyle gelmiş bu dünya böyle gider

Bana kefendir yatak sana tabuttur havuz

Sen kıvrıl ben gideyim son Peyganber kılavuz!

Yol onun varlık onun gerisi hep angarya