Bilmiyorum.. Düşünmeli insan bazı şeyleri ve boşu boşuna, körü körüne yaşamamalı hayatını. Her şeyin bir sebebi olduğunun farkında olmalı.. Aldığı nefesin bir gün bitebiceğini unutmamalı mesela.. İnsan sonsuz yaşam fikrini silmeli kafasından ve bu saçmalığı bir kenera bırakmalı! Arada mezarlıklarda fink atmalı, en basitinden orda önceden bizim gibi düşünen rahmetlilerin arasında gezinmeli. Sonumuzun ordakilerden farklı olmayacağını görmeli en kısa zamanda.
Çok geç olmadan koşmalı insan kırlarda, bayırlarda özgürce.. Özgür olamanın ne demek oldugunu tatmalı. Ya da çıkmalı en yükseklere.. Oturmalı biraz sakince dinlemeli, rüzgarın fısıltısını ve yine rüzgarın ferahlığını hissetmeli yüzünde..
Yapmak istediğini bir an önce yapmalı insan.. 1 gün sonrasının garantisi olmadığını kulağına küpe yapmalı. Her anı son 1 günü kalmış gibi yaşamalı. Ziyan etmeden.. Eksiksiz.. Tam..
Kadermiş deyip geçmemeli yaşadıklarına insan.. Hayatı arabeske bağlayıp melankoli takılmamalı.. Anti EMO olmalı insan :) Hep bi umut olmalı..
Aşık olmalı insan.. Sevmeli.. Delicesine, saf ve tutkulu olmalı.. Elinden tutmalı sevdiğinin ve gözlerine bakmalı.. Gözlerine bakarken sevdiğinin hayatın ne kadarda güzel oldugunu hissetmeli taa yüreğinde..
Mutlu olmalı insan.. Mutluluğu yolun sonunda değil yürüdüğü yolda aramalı hep.. Küçük şeylerden mutlu olmalı.. Mesela vapurda giderken bir simit almalı ve simitini martılarla paylaşmalı..
Aramalı insan.. Hep aramalı.. Bir şeylerin peşinden koşmalı hep.. Hayatın aslında bir puzzle olduğunu düşünmeli arada.. Puzzle’ın tüm parçalarını birleştirdiğinde ne çıkacağını merak etmeli hep.. O puzzle parçalarını aramalı ve bulmalı.. En doğru şekilde parçaları bir araya getirmeli.. Son parçayı bulduğunda onu büyük bir titizlikle yerleştirmeli.. Ve birleştirdiği bu parçalardan çıkan resme bakmalı.. İşte o an ya ağlamalı ya da gülmeli
