Gözlerinin hasretinde yüreğim boşluklarda sesini arıyor...Yankılansa sesin odama ve gözlerin geceme yıldız misali düşse yeter bana..Başka bir şey istemiyorum....Bir tek gülüşün tüm acılarıma iyi gelecek kadar güzel..Ve seninle yaşayacağımız güzel günler tüm hayatıma bedel..Boş duvarlara iismini söylüyorum ve seni yıldızlara soruyorum acaba neler yaptı diye...Vurulmuşum sana, gözlerine yanıyorum bir alev topu gibi..Hasretin sanki volkan gibi köşebaşlarında patlıyor.. Gözlerinden mahrum gecelerim katrana boyanıyor ... Yüreğimi göçmen kuşlarla sana yolladım..Boş gelmeyeceklerdi biliyorum...

Yüreğini ve gözlerini bırakacaklardı avuçlarıma...

Acıların yarınlarda müjde kokan çiçeklerdi..Düşünsene karların altındaki citlenbikleri...Aylarca toprakla kar arasında kalırlar..Ama içlerinde hicbir zaman umutsuzluğuna yenilmezler.Yaprakları hazanı andırsa da içindeki umutlarını sererler dudaklarına..Bahar oldu mu nazlı bir gelin gibi güneşin koynuna girerler.. Tüm umutlarını güneşle sevda kokan yüreklere sererler...Aynı o misal sende hicbirşeye yenilmeyeceksin..Yarınlarını bahar addedip içindeki sevgi yapraklarını yüreğime sunacaksın..Her yaprağıda ölümüne sevdanin naif durusunu, yalnızlığa karşı dik başlılığını ve acılara karşı metanetini göreceğim..Gördükce sımsıkı saracağım seni..Bırakmayacağım seni acıların kollarına ... İyileşmesi yıllar sürecek acılarına ben her gün nefesimle merhem olacağım..Yavaş yavaş iyileşeceksin...her güneşte sana umutları bırakacağım ve gözlerin dünden daha iyi parlıyorsa o zaman daha çok saracağım iyileşmen için...Tüm acılarina ben kefilim..Yeter ki sen mutluluklara gülümse.