Sustum ve gülümsedim..

bir çığlık kanıyor demedim,

en derininde yüreğimin...


Gülümsedim...

gülümsedim ve sustum...

içimdeki volkanları boğarak...


Sustum ve gülümsedim...

susturarak içimdeki sabır taşını

hüznü yüzümde,

acıyı gözlerimde toplayarak...


Demedim kimselere

bir çığlık kanıyor,

en derininde yüreğimin...

bilirim acının dili olmaz...



Sustum!

sadece sustum ve gülümsedim!

bastırarak içimdeki depremleri...

hançeri sadece kendime sapladım.

sapladım ve sustum!...


Görmedi kimse,

kimselere göstermedim.

içime akıttığım gözyaşlarımı...

öldürdüm,

ıslatmadan kirpiklerimi...


Ama ağlamadığım hiç bir çiçek

konuşmadığım hiç bir yıldız kalmadı

bu şehrin parklarında...


İnadına,

açmadım yüreğimi kimselere

kimselere ağlamadım, inadına

hançeri sadece kendime sapladım.

sapladım ve sustum!...

sustum ve gülümsedim!...


Sadece sustum ve gülümsedim!

boğarak içimdeki dalgaları...

kıyısız denizler gibi...


Sadece sustum… sustum ve gülümsedim!...

gülümsedim ve sustum içimdeki çocuğa!...

açan çiçeğe, uçan kuşa, gökteki aya!...

yüreğim kan ağlarken de gülümsedim.

gülümsedim acılara, ihanetlere…

gülümsedim baharlara!...

yağmurlara,bulutlara

rüzgarlara, sulara

gülümsedim!...