Hani ilk nefesi alırken daha tertemizken dünyayla karşılaşmadan önce ağlarız ya işte şimdi tekrar yaşıyorum ikinci kez. Çünkü hayata tekrar başlamaya eskiyen ne varsa bir kenara atmaya karar verdim. Öncelikle kendimden eski benden başlıyorum. Çok kırılmış yorulmuş bu yaşıma rağmen.

Bu süreci ve nasıl başlamaya nereden başlamaya nasıl karar verdiğimi sizlerle paylaşmak istedim.

Bugün erken uyandım. Neden mi? Çünkü yeni bir hayata erken bir saatle başlamak istediğim için. Hazırlandım ve şehre indim biraz dolandım etrafa bakındım insanlara bakındım ve sonra bir kutu almaya karar verdim. Neden mi? ESKİYEN NE VARSA hepsini toplayıp bir araya getirip kurtulmak için.  çarşıya girdim. Tezgahlara bakınmaya başladım ve tezgahların birinde siyah bir kutuyla karşılaştım. Galiba en iyi renk buydu eskiler için. Çünkü kurtulmak istediklerimde ruhumun karanlıklarıydı. Tezgahtardan kutuyu istedim satın aldım ve eve dönmek için yola koyuldum. Yolda düşündüğümse sadece kutuma eskileri koyduktan sonra başlamak istediğim hayattaki isteklerimdi. Kısa bir süre sonra evime gelmiştim.   doğruca odama geçtim ve işte atmak istediklerimi sıralıyordum

İlk önce eskiyen benden kurtulmak istedim. Kendimi kutuma yerleştirdim ve bir daha ses çıkarmaması için tembihledim. Bu ben içinde o kadar şeyide kutuma koymuştum. Öfkemide kaldırmıştım o ani parlamaları kızgınlıkları düşünmeden seçtiğim anlamsız sözcükleri…

Sıra attığım ruh içinde olan onu kaldırmaya gelmişti. Benim olduğunu sandığım onu atmaya karar vermiştim. O da benle beraber eskimişti. Kutuma yerleştirdim onuda… Onu kaldırdığımda şu sözleri söylemiştim.’’Neden beni sevmediğin halde seviyormuş gibi davrandın’’.O ise yine aynı belirsizlik içinde bana bakıyordu. Anlamıştım o dakika vereceği cevabın benim için bir önemi kalmadığını. Çünkü yeni bir hayat için eskilerin hiçbir önemi yoktu.

Ondan sonra çıkar uğruna peşimde olan arkadaş sandığım insanları kaldırmaya başladım. bir bir yerleştirdim. Onları yerleştirirken kaybımın farkına vardım benden çaldıkları şeylerin. Onlar benden zamanımı çalmışlardı onlar arkadaşlığı çalmışlardı. Ama yinede sesimi çıkarmadım sadece yerleştirdim. Onlara ihtiyacım yoktu. Yeni sularla tanışmalı kaynaşmalıydım. Ne de olsa yeni bir hayata başlayacaktım.

Sıra beni inciten insanlara gelmişti. Evet son olarak onları kaldırmam gerekiyordu. Onları da kaldırdım. Ne kadar değer vermiştim onlara beni kandırabilecekleri hiçbir zaman aklıma gelmemişti. Onlarla beraber onlara duyduğum güvenide kaldırmıştım.

Son olarak boşa döktüğüm gözyaşlarını serptim kutunun içine…

Sıra kapağı kapatmaya gelmişti. Son bir kez kutumun içine baktım ve kapağı kapattım. Güzelce bantladım her yanını bir daha çıkmamaları beni bulmamaları için sıkı sıkıya…Kutuyu aldım ve aşağı indim kapıyı açmak için yeltendim.Kizim o boş kutuyla nereye gittiğimi sordu.Ben de kutunun boş olmadığını beni üzen geçmişin olduğunu ve artık eskidiklerini onları sonsuza dek dönmemeleri için atmaya gittiğimi söyledim.Bir şey söylemesini dinlemeden kapıdan çıktım ve kutumu evimin az ilerisinde olan konteynıra bıraktım.Artık yeni bir hayat için önümde engeltasaüzüntü yoktu…Su gibi duru olup akmaya karar vermiştim.Ve yola çıktım beni bekleyen yarınlara…Umarım beklediğimisteklerim doğrultusunda yaşayacağım bir hayata sahip olurum…

Sizi üzen şeyleri kutuya koymayı deneyin gerçekten işe yaradığını göreceksiniz. Ben yaptım ve yeni bir hayata tayfamla çıkmaya karar verdim.