Bulutlar umut yemez

sırtımda açlık çeken kıtaların

çocuklarının çığlık çığlığa bagırışları var

martı sesine benzemez

çocuk ağlayışı

derin derin ölürcesine

içe doğru bir gözyaşı denizidir


çoçuklar gibi evsiz

çocuklar gibi aç

çocukluk düşlerim uçurtma hasretinde

bulut olabilme sevdası içimde

yırtık bir uçurtmanın korku sıra peşinde

kıtadan kıtaya ölüm gezisi bizimki

bulutlar umut yemez

kalbi kırık çocukların cılız bedenlerinde

güneş yanığı bir zaman diliminde

bulutlar gözyaşı olur çocukların sahipsiz cenazelerinde

dolu dolu,sövercesine yağar yeryüzüne

bulutlar umut yemez

çocuklar umutla doyarmı bilinmez...!