Benim yüreğimden geçenlerin yeri yok kimsenin yüreğinde.
Sigarayı bırakmaya çalışır gibi ayrıldık seninle bi anda kopamadık, önce yavaş yavaş “ufak ayrılıklar” sonra en büyük darbe indi gönüllere…
Ben senin için sigarayı bile bırakabilirdim
Bittiğini anlayabilmek o kadar güç ve geç oldu ki bi baktım ki yapayalnızım ( hiçbir zaman yalnızlığımı giderecek birisini aramadım , hep yüreğimi dolduracak birini aradım…)
Yaaa en zoruda ne oldu biliyomusun ? Hep bir umudum vardı en zoru o umudun hiç olmadığını anladığım zaman oldu…
Ya lanet olsun bu sayfayı açmayacağım diyorum açınca da yazmadan duramuyorum… Neyse boşver gene içtim zaten, ……..
Sen haklıydın boşver!!!
Artık yargılar ve savunmalar boşuna, artık yanlışlarını savunan ya da doğrularını anlatmaya çalışan iki insan yok… Yok!!!! Artık o iki insan yok… Yok olmadılar, yapamadı o iki insan… Artık kendimde de aramıyorum suçlusunu bu sevdanın…”Hayat” diyorum kendi kendime ve bunu derken ben, sesimde kabullenmişliği oluyor yenilginin… Sonra ağır bir sövgü oluyor kadere dair dilimde, dilimde sövgüler dolu, yalnız sen yoksun bunların içinde…
Ne kadar erken kabulendim diyorum hayatın yenilgisini,oysa ben kendi kendimi malup etmiştim… Bende istemezmiydim senin düşlerini yaşamak!!!
Ya aslında ben bunları yazıp acılar ekmek istemiyorum yollarına… Ama birlim ki boş bir sayfaya bakmanın ne olduğunu!!! Boş sayfalara yakıştırdığım hep isminin baş harfi olmuştur…Hani dedin yaa illaki olmuştur bensiz bir sabaha uyandığın!!! Olmadı!!!
Şimdi yokluğu bir şiir oldu dilimde mısraları hep hüzün!!!
Son kelimeleri hep eksik…
Hiç tamamlanamayacak!!!
Artık gidenlerin yerini hep yeniler aratacak!!!
Hep mutlu ol !!!
Eğer ben haketmiyorsam bir cevabı bir yürekte, benim yüreğimden geçenlerin, yeri yok kimsenin yüreğinde.
