Eylül...
Toprak kokulu hayat sözlüğüm
Aşk temalı güzel resim
Sıcak ile soğuk arasında sıkışabilmek
Güneşin ısıtırken,rüzgarın tüy ürpertisini bahşedişi...

Eylül...
Kalabalıkların içinden çıkarılmış yalnızlık
Ruh sarsıntılarıyla irkilmek ıssız akşamlarda
Bir iki fısıltıya özlem duymak karanlıkta
Kadife gibi bir ses arzulamak;
'Sevgiliden benliğe ulaşacak.'

Eylül...
Her gelişin,hayata başladığım noktaya varış
"Yürü!" diye geldiğinde emir
Düşe kalka ilerlerken,başucumda bekleyen...
Eimde fitili bitti bitecek bir mumla çabalamak
Karanlık hakimiyetinde,aydınlığı savunmak.

Eylül...
Ağaçların azalarına veda ediş vakti
Yeşilin sararıp solması,
Sarının hüznün rengi ilan edilişi
Ayrılığın kulağına "Eylül" diye okunur ismi
Oysa benim "Redd-i Veda" mevsimimsin sen
Vazgeçişleri rüzgarına bıraktım,
Azalarıma sıkı sıkı sarıldım.

Eylül...
On bir ayın hepsini bıraktım bir kenara
Etrafımı çevreleyen o perde ardında,
En çok yakıştığın şehir İstanbuldayım
İstanbul'la aşkına şahit olmak ne güzel şey!
Boğaz düşlerimin sahnesiyken,
Rüzgarın gerçeklerimin türküsü oluyor.
Aşk şehrimin sevgilisiyken sen,
Aşığa senden başka barınak ne hacet!

Eylül...
Yıllar evvel bıraktığın yağmur damlası vardı ya...
Ne şubatın soğuğu buz etti onu
Ne temmuzun sıcağı buluta satabildi
Hiçbirinin gücü yetmedi onu almaya
Ne gökkuşağına aldandım,ne ebruli çiçeklere
Bıraktığın gibiyim yine
İstanbul'a olan tutkun gibi ruhumda büyüttüğüm


Değişen tek şey oldu sen yokken:
"Yalnızlığımı yuttu o yağmur damlası
Ben sessizce gelişini beklerken."