Düşlerim var rüzgara ters düşen...
Her eğilip baktığımda başımın gövdemden ağır gelmesiyle yerde buluyorum kendimi...
Deyimlerdencıkmış bi cümle olabilir ama kafamın içindekiler beynimi sömürenanlamsız yada belkide fazla anlamlı düşünceler tasımıyor artık bubedeni...Her defasında düşmek mi bana yazılan yada en acısı yerlerdesürünürken bile başımı kaldırabilecek gücü bulup (ki nerden bulduğumuanlamış değilim hala) düştüğüm yüksekliği görmek mi?
Gülücük perisi niye uğramıyorsun yüzüme?
Hala kaçırıyorum gözlerimi insanlardan...
Kaybolmasınlar içimdeki boşlukta diye..
Niyefarklı olduğumu devamlı yüzüme vuran kelimeler seçiyorlar benimlekonusurken?... Niye hissettiriyolarki bunu? Yüzümdeki tepkisiz maskeninatında devamlı ağlayan bi yüz olduğunu öğrenmek içinmi bütün buçabalar? Ne zaman acık vericek diye ben kaçtıkca bıkmadan üstümegelmeleri...
Neden?...
Herşey yalan sadece düşlerim gerçek...
Düşlerim var rüzgara ters düşen...
Her attığım adımda onlara biraz daha kaybediyorum içimdeki beni... Vardığıma kalacak mıyım?
Bilmiyorum.
Yalnız mıyım? onların dediklerine göre yalnız olamam... Etrafımdalar çünkü...
Ve evet bencede yanlız değilim kimsenin bilmediği 2 kişilik bi dünyam var benim..
Adım hala hayat kitabında yazıyor...
Gerçek cok şeffaf tıpkı ağladığımda gözlerimin kıpkırmızı kesilmesi kadar...
Kahretsin acınacak haldeyim yine kelimelere vurmak bu olsa gerek...
Melekler duymuyor sesimi
Karanlık işte yine her yer
Gözyaşlarım keşkeleri yok edemiyor
Korkuyorum
İnancım kalmadı benim....
Etiketler: Almira
