Uzattım ellerimi ay ışığına bir pırıltı aldım. Diğer elimde bir yıldız kopardım gökyüzünden dalından. Taç yaptım başına. Kaf dağının arkasındaki güneş ektim yollarına yeşersin diye seni kim olduğunu hiç bilmeden ve yine seni sevdim kim olduğunu en çok bilerek. Özlediysen kara gözlerindeki gizemi sana olan sevdamdandı. Yıllar yılı acıyla bağladılar ellerimi yasak koydular gözlerime seven göze yasak olur mu demediler, senin için bastığım adımlara mayın döşediler. Eşkiyalar kesti yollarımı. Tüm bunlara rağmen sana gelmek için rüyalarımda uçtum geceleri uykularımı böldüm en kuytusunda karanlığın.
Ama çoğu şeyleri elde etmeye yetmedi sevgim. Senin olduğunu hiç bilmeden ve senin kim olduğunu en çok bilerek kavminin bana vaat ettiği tüm aşkları terk edeceğim bedenim bu dünyayı terk edene kadar. Karacadağ’da yanan çoban ateşine yazdım son mektubumu. Nameleri aksın her geceleri rüyalarına. Uzaklar çağırır beni sensizliğe. Soğuk sessiz bir toprak düşer üstüme. Kırılgan bir parçanın notaları zincirlemiş beni.
Yarınlarına öksüz kurumlar saçtım. Gece karanlığındaki sokaklara sensiz ve sessiz yalnızlıklar bıraktım. Soğuk bir kış günü bir tutam kar aldım elime diğer elimde sarı bir karanfil ve bir çam kopardım toprağından onlardan süs yaptım mezarıma. Gidiyorum yanakları yağmurlara bulanacak yarim. Mavi gecenin dalından bir yıldız kayıyor alaca karanlığın küskün şafağına. Hoşça kal ağıtlara boğulacak sevdiğim artık gitmem gerek bu şehirden. Gidiyorum çöl gül’ü mavi semaların köreldiği bu şehirden. Hayatın acı verdiği bu dünyadan gidiyorum. Hayal dünyamda aradığım mavi gizem kara gözlerinde kaldığı için gidiyorum. Ölümsüzlük bahçesine. Güneşin batışına bakışımı ve kara gözlerindeki gizeme bakışımı beraberimde götürüyorum acılarla ama son nefesim sende kalacak bunu da biliyorum. Biliyorum gitme diyeceksin ama geride bıraktığım gözyaşlarını da yanımda götürüyorum. Ama şunu da biliyorum senden ve şu fani dünyadan ayrılığın ölüm bile olsa mavi bir ölüm olacağını
Etiketler: Almira
