Sesim… nefesim… hevesim sendin
Kafesim de, sen!
Kurtulmam mümkün değildi
Ne kadar istesem de, öksenden…
Şarkıydın… aşk şarkısı…
Sesimde sen!
Gül açan ve gül kokan…
Her nefesimde sen!
Her zaman, her iklimde yaşayandın
Göğüs kafesim de, sen!
Bir kerecik olsun bana:
Sesim desen
Nefesim desen
Hevesim desen
Aşk kafesim desen
Ne olurdu!
Dayanmak artık zor sensizliğe
Her şeyim yıprandı bak, canım sensizlikten yoruldu…
Kıskanıyorlar…
Sana düşkünlüğümü bilenler
Yaşıyorum zannediyor…
Sensizliğin gölgesinde
Nasıl büzüldüğümü,
Sensiz ceset olduğumu bilmeyenler…
Yaşamak mümkün mü?
Mahrumken sevgilinin sevgisinden
Umutsuzca, umutlar ülkesinde
Diyorlar: “berâber misiniz hep?”
Diyorum:”ben hep onunlayım
O ise tutsak ayrılık ülkesinde.”
Sesimde sen, sesimsin!
Nefesimde sen, nefesimsin!
Kafesimde sen, kafesimsin!
Hevesimde sen, hevesimsin!
Soluyarak bulunduğun her yeri
Koklayarak hayallerini
Her iklimim sensin
Her iklimde sen
Ne olur ellerimden tutsan uzatsan ellerini.
Açtığın kapanmaz yaralara
Yaralı gibi sürünerek…
Hayallere, rüyalara
Mutlu gibi görünerek
Her mevsimim sensin
Yaşamaya çalışıyorum
Yokluğuna hiç yok olmadı diye alışarak
Yokluğunun her anını hayalinle bürünerek
Ben yoksam bile unutma her zaman varsın
Her mevsimde sen
Anılarla canhıraş yaşamaya çalışarak
Seyrederken solgun bir resimde sen
