Kimseye borcum yok!
Verilecek hesabım yok!
Eyvallah'ım hiç yok.!...
İnsan gibi yaşamaya çalıştım..
Sadece, bana bahşedilen hayatın diyet borcu var.
Onu da Azrail'e vereceğim..
Keşkelerim olmadı mı? Oldu..
Şimdilerde keşke dediğim şeyler;
Geçmişte benim tercihimdi. Pişmanlığım yok!
Zaten kim geçmişte onayladığı bir şey için ileride keşke diyebileceğini bilebilir ki?
Çevre çok söylüyor, herkes ben doğruyum diyor..
Hangisini dinleyeceksin.?
Kendi doğrularımdan şaşmadım..
Hiç yanlışım olmadı mı? Oldu..
Kimse zarar görmesin diye; sonuçlarını zimmetime geçirdim, çatışmalara girdim..
Yenilgilerimin sayısını hatırlamıyorum bile.
Yenilgiye doymayan bir pehlivan gibi kaybettikçe;
Hayata daha çok yapıştım..
Yılmadım!
Yıkılmadım!
Yarayla dolu hayatta;
Yarasız bir bölüm bulmaya çalıştım..
Elâlemin ne dediğini umursamadım..
Madem ki bu hayat benim, kendimce yaşadım!
Başkalarına vakfedecek kadar hayat zengini de değilim.!
İyilerimle, kötülerimle yaşar;
Sonra mı? Bir eyvallah çeker giderim.!!