Kadın adamı çok seviyordu...
Yemyeşil ovalarını verdi adama, yaşam fışkıran.
Beni seviyor musun?
Evet dedi adam...
Güneşini, ayını verdi kadın...
Yıldızları taktı, bir bir adamın omuzlarına...
Beni seviyor musun?
Tabii, dedi adam...
Kadın çağladı, gürül gürül akan pınarını verdi adama.
Beni seviyor musun?
Elbette dedi adam...
Kadın bağlandı; yaşam ipini verdi adama.
Bir oldular, tek oldular adamla.
Beni seviyor musun?
Biliyorsun, dedi adam...
Kadın dağlarını verdi adama
Tırmandılar doruklara.
Beni seviyor musun?
Aşağılara baktı adam zirveden
Başkalarını gördü
Sustu adam...
Ağladı kadın... Gözyaşlarını verdi adama
Almadı adam...
Kadın onurunu verdi adama
Şaşırdı adam...
Sordu yine usulca kadın
Beni mi seviyorsun?
Onu da seviyorum, seni de, dedi adam...
Sustu kadın, sustu verecek bir şeyi kalmadığında...
Senin yüreğine ihtiyacım var dedi adam
Başkasını sevebilmek için...
Çıkarıp yüreğini verdi kadın.
Korktu adam...
Beni sevmiyor musun dedi adam.
Sesi yoktu kadının söyleyemezdi !!!
Gözleri yoktu kadının ağlayamazdı !!!
Kalbi yoktu kadının sevemezdi !!!
Onuru yoktu kadının yaşayamazdı !!!
