öylece çıkıp gelsen...
haber etmeden bir anda, aniden...
hiç birşey demeden sımsıkı sarılsan...
öpsen, koklasan...
kıssan gözlerini, gözlerime baksan......
gözlerinde kaybolsam...
nutkum tutulsa hiç konuşamasam...
özledim desen sessizce ama kocaman...
hıçkıra hıçkıra ağlasam...
yatsam yine dizlerine sen saçlarımı okşasan...
kurtulsam karanlıklardan...
o öldürmeyip süründüren yalnızlıklardan...
nefes alamamaktan...
ve ağlamaktan...
suskunluklardan...
ve en çokta bu tükenmişlikten...
yani çıkıp gelsen, ben bitmesem sen de hiç gitmesen...!!!
