Kış düştü yüreğime,ayaz vurdu soldu sevgi çiçeklerim.kime ısıtacak gözüyle baktımsa hazana vurdu.elimi uzattım kolumu kaptırdım her seferinde,kendimden çok sevdim. nemi oldu öylece kalakaldım.her gidenle bir parçam gitti,eksiklerimi tamamlıyım derken bir o kadar daha eksildim. kendimden nefret ettim bazı anlar. sorguladım defalarca nerde yanlış yaptım diye?bulamadım cevabını.yalnızım bir kez daha.sevmek kabahat olmuş bu dünyada güven kelimesi anlamını yitirmiş barınamaz olmuş yüreklerde.riyakarlık hat safhada çıkarlar olmuş ekmeğimiz aşımız. kime güvenir insan yıktılar tüm inançlarımı kime bel bağladımsa ,büktü belimi tam manasıyla.gücüm kalmadı hayata ve güvenim kalmadı insanlara..
