'Kal' deseydin, kalırdım. Demedin oysa...
Kuru bir 'Bitmesin'den başka hiçbir şey demedin.
Öyle kuru, öyle soğuk, öyle uzaktı ki, ondaki anlam!
Bu kadar kolay mıydı her şey, bu kadar yakın mıydık uçuruma?
Savunmayacak mıydın sevgimizi?
'Kal' diye haykırmayacak mıydın ardımdan?

Düşündüğüm bu değildi...
Hayal ettiklerim, beklediklerim başkaydı senden,
Mücadele beklemiştim oysa...
Yelkensiz olan gemimizi kıyıya ulaştırırız sanmıştım...
Kıyıya ulaştırırsın sanmıştım...
Oysa, onu denizin ortasında savunmasız bırakmama göz yumdun...
Bu kadar yıpratıcı olamazsın...
Oysa, bir anlam olmalıydı yaşadıklarımızda!
Paylaşılan duyguların bir anlamı olmalıydı.
Yüreğimdeki martıların bir anlamı olmalıydı.
Beynimizdeki melodilerin, aramızdaki çekimin,
Geçen akşamki sohbetin bir anlamı olmalıydı.
Duygularımızın bir anlamı olmalıydı.

Yüreğimdeki tüm martıları uçurdun şimdi...
Hangi yöne gittiler bilmiyorum,
Geri dönerler mi bilmiyorum.
Dünya boşaldı mı ne!
Neden bu kadar sessizleşti birden yaşam,
Neden artık parlamıyor yakamozlar gözlerimde?
Neden artık rüzgar esmiyor,
Her şey seninle mi kaldı yoksa?
Mantığım... Mantığımı bana bırak lütfen, ona ihtiyacım var.
Bazı şeyleri anlamak için ona ihtiyacım var!
Evet! Ben istedim ayrılığı, çıkmaz yollara yönelen bendim,
Kucağında bir yığın noktayla karşına çıkan bendim...
Kahretsin! Bunu neden yaptığımı bilmiyorum.
Ve senin buna nasıl göz yumduğunu...
Tıpkı balkondaki akasyaları sularken,
Fazla sudan dolayı sararacaklarını bilmediğim gibi...
Su, onun için hayat olmalıydı oysa...
Ve... Sen de benim tutunacak dalım!

Bazı şeyler vardı aramızda biliyorsun,
Olmaması gereken ama daima varolan.
Farklı uçlardaydık seninle,
Farklı mevsimleri seviyorduk, farklı zamanlarda....
Sen büyük fırtınalara vardın, bense lodostan bile ürküyordum..
Oysa başardığımız şeyler vardı her şeye rağmen,
Daha doğrusu öyle sanıyordum...
Binlerce yıldız arasında,
Ayın güzelliğini gösterebilmekti tek amacım...
Yıldızları söndürmekti... Sorunları yok etmekti...
'Bitti' deyişim öylesine bir şeydi, öylesine, sıradan, şakacıktan...
'Hayır' demeliydin!
Hatta kıyametler koparmalıydın yüreğimde,
Hendekler açmalıydın yoluma gidemeyeyim diye.
Sahip çıkmalıydın gözlerimdeki ay'a sevgimiz diye...
Beni yolumdan alıkoymalıydın...
'kal' demeliydin... Defalarca 'kal' demeliydin...
Oysa, demedin...

Belki de senin çiçeklerin çoktan solmuştu ve ben
Akasyaları kışın yaşatmaya çalışmakla hata etmiştim...
Belki böylesi daha iyi oldu...
'Kal' deseydin kalırdım... Hem de seve seve kalırdım.
Martılarla kalırdım. Yakamozlarla kalırdım.
Demedin oysa!
Bilir misin?
Kaç çığlık olup yıkıldı yüreğim giderken...
Bilir misin?
Nasıl bir cana hasretti yüreğim, yolumdan döndürecek...
Bilir misin?
Nasıl zor oldu ardıma bakmadan çekip gitmek...
'KAL' desen kalacaktım...
DEMEDİN OYSA! !

SEVGİ VARSA TAŞIDIĞIN YÜKÜN ÖNEMİ YOKTUR...





Açlığa sabredersin adı "oruç" olur. Acıya sabredersin adı "metanet" olur. İnsanlara sabredersin adı "hoşgörü" olur. Dileğe sabredersin adı "dua"olur. Duygulara sabredersin adı "gözyaşı" olur. Özleme sabredersin adı"hasret" olur. Sevgiye sabredersin adı "AŞK" olur...

SEVMESEM ÇEKİP GİTMEM ÖYLE YARALI BİR KUŞ GİBİ..






Bu yazılanların bahanesi değilsin!!! Sen güzel değil... Masum hiç değil... Sevgili... asla değilsin.. Gözbebeklerimde yeşeren bir demet gizli öznesin . Sen, tehlikelisin...!! ama aslında sen hiçkimsesin !!!

Artık uykusuz son
gecem bu! Bir gün yine güneşin doğacağını bildiğim ilkgecem! Sensiz
de yaşamaya çalışmam gerektiğini anladığım gecem! Ne kadar da
zormuş ağlamak, gülmeyi bu kadar da çok hak ederken!..

HєrŞєy yoLunda qitmiyor İştє Bazєn..BaşkaLarı
Sorar NasıL oLduğumu..İyiyim Dєrim Sadєcє..İyiyim..!DєğiLimdir
AsLında..Kєndimi BiLirim..YaLnızLık FaLan DєğiLdє..En Zoruda Nє BiLiyor
musun..? İnsanLar Daha Çok SormasınLar Diyє..Az Konuşmak vє
qüLümsєmєk..Kısa CümLєLєr Kurmak..Vє Sadєcє qüLümsєmєk..
Kısa olur ayrılık sözleri, bilirim... Ve bilirsin dilsiz olurum, son bakışta... 'Konuşsana' deme! Görmüyor musun, nasıl da haykırıyor gözlerim... Şart mı duyguların gelmesi dile? Hem benim sevda lügatımda, sözcük yok bu gidişe! Sadece ağzımdan çıkacak sözler caydıracaksa eğer seni yolundan; Lanet olsun dönüşüne...








Sana gelip seNi seviyorum♥ deRsen, ßenDe seni deRim.
ßi gün ßana geLip, ßaşkasını... seviyor deseLeR...
Sevsin mutLu oLsun deRim.
EvLendi, seni unuttu deseLer,
Canı sağoLsun, mutLu mesut oLsun deRim.
Çocuğu oLmuş ,senin
adını koymuş deseLeR,
kadeRi ßana ßenzemesin derim.
HastaLandı deseLeR,
inşallah iyiLeşir deRim.
Ama ßi qün Çıkıpta ßana öLdü deseLeR,
ßen onun için heRqün öLdüm,
0 ßi kez öLmüş ç0kmu deRim...





Her ayrılık, gitmek değildir
Her gidiş de ayrılık değil…
Sen ruhun ile gönlünün nerede olduğuna bak
Bedeninin nerede olduğuna değil…Dizimin dibinde olan, en uzağımdır da
Deniz aşırı olan yüreğimin içindedir…
Sen gidenin, gittiğine üzülme
Hiç önemli değil,
Gitmesine izin veren, dilerse geri getirir…
Gitmek onun elindedir de
Geri getirmek “ el Cebbar” olanın elindedir… Şunu da deme; “ gitmesi, kaderimizmiş.”
Öyle değil! Bana inan öyle değil!
Hele bir “canı gönülden” dönmesini iste, kaderiniz “birlik” olur…
“Dönerse anlamı yok” da deme, gönlünle çelişme
El Cebbar olan, kırılan kemiği milimi milimine birleştirir…

Hic arkadas yok