Ben Leyla olmaya razıydımsen derdimi dinleyen mum olsaydın...

Bir ikindi yalanında sönmeyiverseydin kimbilir ne sabahlara çıkardı bu yangın...

Ben Leyla olmaya adayım.Yeter kisen beni yakacak mum ol...

Mecnun gibi aşamasan da dağlarıiki çift hayalde asılı kal o da kafi.

Sekeratındayım tüm keşkelerimin
tüm 'ah'larım 'vah'larıma girizgah olmuş.

Hüznüm mayın tarlalarında dolaşıp firari gecelerde mesken tutmaya başlayınca anladım;

içli bir türkü tutturmanın gerekliliğini.
Lambada titreyen alev üşüdü
Gönül kaç hasretten yandı
Saçlar yolundu
Türlü türlü dertlere misafir de olundu...

Ama hala yanmadı mum...
Ve ben hala adayım Leylalığa
Ve ben adayım Mevla yoluna.

Gecenin çöl rüzgarlarını dinledi Mecnun. Onların uğultularına kulak vererek düşündü durdu karanlıklarda.
Leyla'nın siyah saçlarını ve yanağındaki siyah beni düşündü. İçine düştüğü ve çıkamadığı siyah gözlerini.
Gözlerine yıldızların üşüştüğü, çöl gecesi gözlerini.
Ah, Leyla ne kadar masum, ne kadar asil. Leyla ne kadar mahcub, ne kadar temiz. Gözlerinin içi gülüyor Leyla'nın. Leyla güldümü dünya gülüyor. Leyla'yı hayal etmek bile ne kadar dayanılmaz bir hal.
Sonsuzluğu fısıldayan çöl ve gökyüzü altında insan ne kadar yalnız.
İşte her şeyi örten gece insana kalbini açıyor. Gecenin asude genişliğinde Mecnun ve derdi var. Mecnun inledi...
Geceyi aşığa sığınak ve azab kuyusu yapan Allah'a şükürler olsun.



renkleri yeşiliyle donatılmış en güzel fotoğrafımsın,
işte şimdi canlanacak gibi! baktıkça doyamadığımsın
zihnimi esir eden, aklımı bulandıranımsın…

bir gül, bir kor

Leyla sevmek hoştur ama,
Mecnun olmak başkadır başka.

Yare varmak hoştur ama ,
Yaren olmak başkadır başka.

Leyla’nın içi titrer,kan ağlar yüreği de kimsecikler bilmez;onu düşünmediği bir anı yoktur ki keder ve ıstırap düşmesin o güzel gözlerine…
Ne var ki Mecnun kadar özgür değildir;çöller kadar özgür değil…
Ailesi Mecnun’a vermez onu,başkasıyla evermek isterler;bir çare;belki unutur onu diye…
Bilmezler ki onun çaresi kimselerde değil…Leyla’nın gönlü meftundur aşka bir kere.
Daha o ilk bakışta verdiği sözü unutacak kadar düşünmez miydi hiç kalbi kor sıcaklığındaki Mecnun’unu?
Düşünmediği an olur mu ruhunu?..

 

Mutlu musun, Leyli Yâr, O, Şehlâ Bakışınla
Gecenin zifirine, esir ettin gündüzü
Mutlu musun, leyli yâr, o, şehlâ bakışınla
Gözlerimde pranga, geldi ömrümün güzü
Artık huzurlu musun, kalbimi yakışınla
Mutlu musun, leyli yâr, o, şehlâ bakışınla?

 

ve bir kül olan yangınımdasın…
yokluğunla yok, varlığınla kül oluşumdasın…
ateşi, canımı yakan aşkın sahibi… bilesin!
hep sol yanımdasın…

 

 

Bir yarım aklın kuyusunda, öbür yarım aşkın kuytusunda...
Cennet ve cehennem arasında..
Ucu sırattan geçen bir uçurum kenarında...
Ârâfta......Ârâfın da arasında...
Ar ve af yarasında..."