|
Biz mi? …
Çok sevdik, sevildik.
Aşka layık bir aşk yaşadık.
“Gittiği yere kadar” diye başlamıştık aşka.
Hep derdik ya “Hayat önümüze gelir ve biz yaşarız”
Yaşadık hem de çılgınca, dolu dolu, sindirerek.
Ve bir gün söz bitti …
Aşk bitmedi belki ama biz ayrıldık.
Şimdi sen başka şehirde ben başka şehirde.
Aynı yıldızlara baksak ta, aynı havayı soluyup,
Hatırlasak da ta birbirimizi ve aşkımızı.
Şimdi unutma zamanı, sevdiceğim.
Anılarımızı yüreğimizin en değerli köşesine yerleştirip,
“Ben seni unutmadıkça, sen beni unutamazsın”, demiştin ya,
Sakın ha yaşananları, anılarımızı değil,
Sadece beni unut…
Unut ki… Ben de unutayım seni…
|
