|
RÜZGAR...
Atlas gri bulutlarını giyinir her gözyaşımda
Yarenliği bana mı hüznüme mi bilinmez
Kurak şehrimin çatlak dudaklarında
Yangın yerine yağan kardır umutlarım
Gecenin ahraz hırçınlığını
Demlerken ay ışığının gümüş tacı
Yüzümdeki çizgilere pusu kurar hüzün
Kıyılarımda
Esmeyen rüzgârın deli vurgunu
Penceremde
Titreyen bir düşün suskusu
Aktıkça gecenin hırsı sabaha
Çoğalır kâbusun yalnızlığa soyunuşu
Yaşam…
Senden kaçarken sana tutuluşumdadır anlam...
Çöz beni…
|
